Rond 21.30 zetten mijn broer en ik voet aan wal op vliegveld Faro in Portugal. Eindelijk is het dan zo ver en is het tijd om het zuidelijke deel van dit land met onze komst onveilig te maken. Het zou maar een tripje van 4 dagen worden, dus het programma staat overvol. Mijn broer wilde graag zoveel mogelijk van het land zien, maar bij mij hadden de vogels prioriteit. Gelukkig gingen deze twee verschillende dingen goed samen en kijk ik doormiddel van dit ‘verslag’ terug op een geweldig avontuur om niet meer te vergeten!
Na uitgecheckt te hebben op Faro Airport en een auto te hebben gehuurd brachten we de eerste nacht door aan de kust van Montenegro, een plaatsje net ten oosten van Faro. Aan de ene kant was er de zee, terwijl we aan de andere kant van het appartement uitkeken over een prachtig kweldergebied. Dat beloofde veel goeds voor de volgende dag. En dat bleek! In de ochtendschemering waren al een tal van steltlopers actief. Vee was er nog niet te zien doordat het nog donker was, maar horen deden we ze des te beter. De eerste soorten voor op mijn Portugese lijst, waaronder Zilverplevier, Bonte strandloper, Steenloper en een tal van andere steltlopers konden worden genoteerd. Het duurde niet lang voordat het licht werd en ik ook wat kon zien. De eerste soort die we zagen was een Flamingo. Het kan slechter! Na snel wat te hebben gegeten kon het dan echt beginnen. Voor deze eerste dag stond de kust ten westen van Faro op de planning. De Portugese kust kent één van de mooiste stranden van Europa, dus hier wilden we zeker langs. Terwijl we vanuit het appartement naar de auto liepen kreeg ik direct al twee lifers (nieuwe soorten) cadeau: Een zwerm zwarte spreeuwen en een paar overvliegende Audouins Meeuwen. Op de parkeerplaats zat een Kuifleeuwerik. Een soort die helaas in Nederland is uitgestorven als broedvogel, maar in Portugal nog talrijk aanwezig is. We zijn er in de paar dagen dat we rondreisden heel wat tegen gekomen.
De eerste plek die op de planning stond was de São Lourenço Bird Hide, maar de reis ernaar toe zorgde al voor heel wat oponthoud. We waren nog maar net onderweg toen er naast de weg een groep van minstens vijftien Blauwe Eksters opdook. Een hele algemene soort in dit land, maar wat heb ik van deze soort genoten zeg! Iedere keer dat we deze soort tegen kwamen weer. We reden een onverhard weggetje op en genoten van het mooie en zeer gevarieerd landschap. Over de weg stak een paartje Rode Patrijzen over en de Kleine Zwartkoppen lieten zich massaal horen. Fotograferen was overigens een stuk moeilijker. Het is me pas op de vierde dag gelukt een bewijsplaatje te schieten van deze soort, maar dat zal natuurlijk aan mij liggen;)
Naarmate we verder reden werd de bebossing minder en het duurde dan ook niet lang voordat we een wat verdroogd gebied inreden. Het water wat er was trok de aandacht van veel vogels. Een Vis- en Dwergarend vlogen op, geschrokken van de naderende auto. Nu we toch even stilstonden stapte ik uit en wierp een vluchtige blik over de vele steltlopers die zich vergaard hadden rondom de plas. Steltkluten, Strandplevieren en Kanoeten konden aan de lijst worden toegevoegd. Ook hoorde ik op de achtergrond een Iberische Groene Specht ‘lachen’ en een Graszanger zingen.
Aangekomen bij de vogel hut barstte de bom los. Aantallen waar we in Nederland alleen maar van kunnen dromen, leken hier heel gewoon. We zagen onder andere vijf Purperkoeten, twee Hoppen, grote groepen Europese kanaries en een overvliegende Roodstuitzwaluw. Iets minder noemenswaardig zijn de Zwartkopwevers en de Sint-Helenafazantjes, beide exoten. We hadden deze dag een druk programma dus uitgebreid fotograferen zat er niet bij. De reis ging door richting de Marinha Beach. We kozen wederom voor de offroad route en daar kregen we geen spijt van. Wat een schitterende natuur heeft Portugal toch! Onderweg zagen we meerdere keren een overvliegende Koereiger, een Rotszwaluw en op een oud vervallen schuurtje zat een Blauwe Rotslijster. De teller stond inmiddels al over de 100 soorten, waarvan al negen nieuwe soorten! Dat was al meer dan de helft dan wat ik deze vakantie wilde halen. Maar niet te vroeg juichen, want het begin is altijd het makkelijkst. Voor andere soorten deze week zou ik nog hard moeten werken.
Purperkoet
Adouins meeuw
Blauwe Ekster
Zwarte Spreeuw
Zwarte Ibis
Geelpootmeeuw, de meest algemene meeuw langs de Portugese kust.
De foto’s van de Marinha Beach logen er niet om. Deze kust is toch wel het mooiste plekje waar ik ooit ben geweest. Het prachtige blauwe zeewater stak goed af tegen de gelige rotsen. Na een uurtje wat gefotografeerd en wat rondgelopen te hebben was het tijd voor een korte etenspauze. De tempratuur was inmiddels gestegen tot boven de 20 graden en met uitzicht op de kliffen smulde we van de net gehaalde verse broodjes. De rotsachtige omgeving was goed voor Rotsduiven. Niet de meest spannende soort, maar was toch nieuw voor mij.
Wat was dit gaaf!
De laatste plek waar we vandaag heen wilde was de zuidwestelijke punt van het Europese vaste land: Sagres. Ik hoopte hier overwinterende Vale Piģjlstormvogels te zien. Een soort die ik nog steeds niet op mijn lijst heb en ook op deze locatie niet kon bijschrijven. Gelukkig kon ik wel andere soorten op mijn Portugese lijst bijschrijven zoals: Drieteenmeeuw, Jan-van-Genten en een Kuifaalscholver. We hadden net voor het donker werd nog even de tijd om naar een gebied net ten noorden van Sagres te rijden. Qua natuur was het hier wat minder mooi, maar blijkbaar vinden veel vogels hun heil in dit gebied. Overal zongen er Grauwe Gorzen en een soort die ik nog nooit eerder had gezien, de Theklaleeuwerik, was hier ook volop aanwezig. In de verte hoorde ik een Griel en wat dichterbij zat een groepje Raven. Maar er zou in dit gebied ook een populatie Alpenkraaien moeten zitten. Even was ik bang dat ik de soort zou missen, maar net voor het donker werd kwamen er nog drie overvliegen, gevolgd door een flinke groep Rotszwaluwen. De eerste dag Portugal zat erop en kon ik afsluiten met maar liefst 126 soorten, waaronder 12 nieuwe soorten! Op de tweede dag wilden we het graag wat hogerop zoeken, dus besloten we om in het donker alvast een eind in de goede richting te rijden. Halverwege zochten we een hotelletje op om de nacht in door te brengen.
Sagres; De meest zuidwestelijke punt van het Europese vaste land.
Een groepje Theklaleeuweriken net ten noorden van Sagres.
Alpenkraai; geen spetterende foto helaas, maar wel herkenbaar.
Na wat heerlijke uurtjes slaap en een warme douche gingen we weer fris en fruitig op pad. Het fijne aan Portugal is dat je wakker kunt worden, het raam maar open hoeft te doen en direct soorten ziet die in Nederland zeldzaam zijn. De eerste plek waar we heen wilden was Monchique. Daar lag een gebergte dat stukken hoger was dan de rest van Zuid-Portugal, dus dat beloofde een mooie trip te worden! De reis ernaartoe was indrukwekkend. Stiekem ben ik daar wat vogels betreft ook best wel verwend. Soorten als Rotszwaluw, Zwarte Spreeuw, Blauwe ekster en Kleine Zwartkop kwamen we om de haverklap tegen. Daarom was het extra leuk om onderweg een groepje van drie Iberische Groene Spechten tegen te komen. Waar het de eerste dag alleen maar bleef bij een zingend mannetje in de verte, had ik nu meer succes. Twee mannetjes waren duidelijk op het zelfde vrouwtje uit en dat gebeurt natuurlijk met een hoop kabaal. Boven op de berg aangekomen waaiden we bijna weer naar beneden. Er stond een flinke bries en het was koud, maar het uitzicht was (op wat zendmasten na) des te mooier! Een soort waar ik dacht veel tijd in te moeten stoppen, lukte al heel snel. Sterker nog, de Grijze Gors was de derde soort die we na het uitstappen tegen kwamen. Helaas bleef de vogel vooral achter het hekwerk zitten en vertikte het om dichterbij te komen. Omdat we niet gekleed waren op de kou was het plan om hier niet te lang te blijven. Tijdens het korte rondje dat we hier gelopen hebben kwamen we nog wel soorten als Blauwe Rotslijster, Beflijster en Provençaalse Grasmus tegen.
De reis naar de top van de berg alleen was al de moeite waard.
Een mannetje Blauwe Rotslijster wilde niet op de foto.
Eén van de drie Iberische Groene Spechten
Grijze Gors
Rotszwaluw
Voorlopig zaten we weer even in de auto en zetten we koers richting het plaatsje Castro Verde. Het gebied rondom dit plaatsje staat bekend om de vele roofvogels die het telt. Het weer was perfect voor de roofvogels: een graadje of 25 en lichte sluierbewolking. Tijdens de reis richting Castro Verde kwamen we al een Dwergarend, wat Rode Wouwen, en m’n eerste Iberische Klapekster tegen. Van de laatste twee volgden er deze dag en de dag erna nog vele. Ook ontbrak het hier niet aan de vele Europese Kanaries, Grauwe gorzen en Theklaleeuweriken. Het is bizar hoe snel zulke soorten dan ‘gewoon’ gaan worden. Mijn broer wilde graag even wat inkopen gaan doen in het centrum van Castro Verde. Gelukkig werd ik gedropt bij een plek waar eerder al Grote en Kleine trappen waren gezien. Eindelijk had ik even de tijd om lekker te struinen. De trappen waren in geen velden en wegen te bekennen, maar gelukkig maakte veel andere soorten een hoop goed. Zo kon ik hier Blauwe kiekendief, Slechtvalk, Kalanderleeuwerik, een groep van ruim 25 Grielen, Koereigers en een Hop scoren. Heel in de verte vloog een arend. Maar door het tegenlicht en afstand was het lastig er iets van te maken. De foto’s doen vermoeden dat het een Spaanse Keizerarend is, maar dit is niet hoe ik de soort graag zou willen zien. Een ander soort waar ik een kleine hoop op had was de Zwartbuikzandhoen. Een uurtje struinen bleek al genoeg, want 4 zwartbuikhoen vlogen op een redelijke hoogte over. Nu we toch al zover oostelijk in Portugal zaten wilden we graag nog even de Spaanse grens over, want ja, naast een vogellijst is een landenlijst ook leuk om bij te houden.
Europese Kanarie
Grauwe Gors op de uitkijk.
Iberische Klapekster
Koereiger
Rode Wouw
Griel
Het was vanaf Castro Verde nog een goed uur rijden naar de grens met Spanje. Onderweg gaf ik mijn ogen goed de kost in de hoop op een bevredigende waarneming van een Spaanse Keizerarend en een Grote trap. Maar het mocht niet baten. Beide soorten kreeg ik niet in mijn vizier. Wel kon ik zowel Iberische Klapeksters en Rode Wouwen turven. De eindstand van deze soorten voor deze week bedraagt 36 Klapeksters en 64 Rode Wouwen. Net voordat we Spanje in reden kwamen we langs de rivier de Guadiana. Naast het prachtige groene landschap was dit gebied erg vogelrijk. Al vrij snel vloog er een Havikarend over. De rivier zelf was goed voor soorten zoals Fitis, Appelvink, Oeverzwaluw en een Grote Gele Kwikstaart. Geen zeldzame soorten maar wel belangrijk voor de Portugal-lijst. Net over de Spaanse grens vloog er een tweede Havikarend boven de weg. Ditmaal een volwassen exemplaar. De dorpjes in Spanje waren zo goed als uitgestorven, dus besloten we al snel om terug te keren naar Mértola en daar op zoek te gaan naar een slaapplek. Maar we waren nog maar net terug de Portugese grens over toen ik vanuit mijn ooghoeken een grote rover zag cirkelen. Zou het dan toch nog goed komen met die Spaanse Keizerarend? Maar het bleek om een heuse Monniksgier te gaan. Deze soort had ik niet verwacht in de winter hier tegen te komen, dus dat was een kers op de taart. De Spaanse Keizerarend begon inmiddels flink te knagen van binnen. Dit was de enige dag dat we in het verspreidingsgebied waren van deze soort. Het werd al snel donker en helaas bleef de Spaanse Keizerarend uit en sloten we de avond af op een terrasje in Mértola.
De derde dag in Portugal was aangebroken De avond ervoor was het al donker eer we in het hotel aankwamen. Ik had het voordeel om pal naast de deur dat naar het balkon leidde te slapen. S ’ochtends was het alleen een kwestie van de balkondeuren opzetten en genieten! Wat was het hier mooi wakker worden zeg. Onder ons stroomde de rivier en aan de andere kant van het water lag Mértola. Maar het allermooiste was voor mij toch wel het wakker worden met soorten als Blauwe Ekster, Rotszwaluw, Kleine Zwartkop, Steen- en Bosuil, Cetti’s Zanger en een groep van 38 Koereigers In ons kikkerlandje zou het een droom geweest zijn, maar hier was het werkelijkheid!
Uitzicht vanuit de hotelkamer.
Vanavond zouden we de auto al weer inleveren en was het gedaan met de pret. Na eerder deze week de kust ten westen van Faro te zijn afgereden, stond vandaag de kust ten oosten van Faro op planning. Maar eigenlijk wilde ik hier nog niet weg want ik had immers nog geen Grote trap en Spaanse Keizerarend gezien. Samen met Dunbekmeeuw en Spaanse Mus waren dat nog de enige haalbare nieuwe soorten voor deze reis naar Portugal. Na wat wikken en wegen kreeg ik mijn broer overtuigd dat we via Castro Verde richting de kust moesten rijden. Inmiddels had ik de Portugese waarnemingssite afgestruind om geschikte locaties te vinden voor deze soorten. We kwamen onderweg een mooie groep Kraanvogels tegen. Wat blijven dat indrukwekkende vogels zeg! Al heel snel daarna zag ik aan de linkerkant van de Provinciale weg een groep Grote Trappen in het veld staan. Totaal 16 stuks. Het ideale aan Portugal is dat je gerust tien minuten op de Provinciale weg stil kunt staan zonder dat er ook maar één auto je passeert (uitgezonderd de kustgebieden dan). M’n broer heeft geen geduld als het gaat om fotograferen, dus om hem te vriend te houden stapte ik gauw weer in en zetten we onze reis voort richting de locatie van een nest van een Spaanse Keizerarend. Als het dan ergens moet gebeuren zou dat hier wel moeten zijn. De tempratuur was flink gestegen en overal aan de horizon verschenen Rode Wouwen. Eén rondje scannen leverde soms wel 20 wouwen op. Soorten die we in dit droge gebied ook veel zagen waren Rode Patrijs, Kalanderleeuwerik en een handjevol Graszangers. Bij het nest aangekomen zagen we natuurlijk geen Spaanse Keizerarend. In de verte kreeg ik tussen de vele Rode Wouwen een arend in beeld. Deze was niet veel groter dan de Rode wouwen en bleek een Dwergarend te zijn. Ondertussen had ik het nest van de Spaanse Keizerarend gevonden. Nu de arend zelf nog. Er bleek een paadje door de velden te lopen die dichter bij de boom kwam waar de arenden het nest gemaakt hadden kwam. Na een half uur vanaf de weg te hebben gepost, besloot ik dat pad maar in te lopen om zo vanaf een andere hoek naar de boom te kijken. De boom was namelijk erg dichtbegroeid, dus als de arend er nog in zou zitten maak ik misschien meer kans vanuit een ander hoek. Na nog maar een metertje of vijftig het wandelpad te hebben gevolgd, zag ik in een flits de arend opvliegen vanuit de dichte boom. Bingo! Vervolgens bleef de Spaanse Keizerarend in de omgeving cirkelen en liet zich (op enige afstand) prachtig bekijken. Na ruim een kwartier besloten de territoriale Raven dat het genoeg was geweest en verdreven de keizerarend uit mijn beeld.
Spaanse Keizerarend
Dwergarend
Rode Patrijs
Een gedeelte van de groep Grote Trappen
Na een goed ander half uur rijden doemde voor ons helder blauwe zee weer op. Het plan was om nog even te gaan zoeken naar Dunbekmeeuwen, om vervolgens de rest van de middag door te brengen op het strand. De waterbakken waar deze soort vaak te vinden is zaten vol met steltjes waaronder Steltkluten, Krombekstrandlopers en Zwarte ruiters. Ook kregen we te maken met een erg fotogenieke Graszanger, een Reuzenstern en een groep van ruim 100 Zwartkopmeeuwen. Jammer genoeg lukte het op de eerste plek niet om een Dunbekmeeuw te vinden, maar gelukkig hadden we nog een plan B. Bij deze plek aangekomen konden we niet om de Flamingo’s heen kijken. Er zaten er zeker 150. Na heel wat meeuwen te hebben bekeken was het raak. Een paartje Dunbekmeeuwen stond rustig te zonnen tussen de Kokmeeuwen en Kluten. Mijn negentiende nieuwe soort alweer! En dat in drie dagen tijd! Inmiddels waren we alweer bijna in Faro aangekomen en besloten we nog even naar het strand te gaan op de plek waar we de eerste nacht na aankomst hadden overnacht. Ik bracht de tijd door met het fotograferen van wat steltlopertjes en Audouins meeuwen, terwijl mijn broer opzoek ging naar een appartementje om te overnachten een geschikte eettent. Om 18.45 leverden we de auto in en stonden we ineens weer op het vliegveld. We zouden pas de volgende dag om 13.45 vertrekken dus we hadden nog wel even. Gelukkig waren er in de buurt van het vliegveld genoeg appartementen beschikbaar en was m’n broer er inmiddels in geslaagd om een appartementje te vinden op loopafstand van het vliegveld.
Audouins Meeuw
Europese Kanarie
Graszanger
Steltkluut
Graszanger
Flamingo's
Dunbekmeeuw
Kleine Zilverreiger
Bontbekplevier
De laatste dag in Portugal was alweer aangebroken en het was nog steeds even omschakelen zo zonder auto. Overal in Faro staan er elektrische steppen op straat. Deze kan je doormiddel van een app op je telefoon activeren en zo huren. We besloten om op deze steppen nog wat rond te toeren. Ik wilde graag nog een poging doen om een Kleine Zwartkop en een Blauwe ekster te fotograferen, terwijl mijn broer graag nog even naar Faro wilde. We besloten het eerste gedeelte van de ochtend door te brengen in het gebied waar we de eerste dag ook al waren geweest en het tweede gedeelte van de ochtend nog even naar het centrum te gaan. Eindelijk lukte het om een bewijsplaatje te maken van een Kleine Zwartkop. Nog steeds geen wereldplaat, maar beter iets als niets. De Blauwe Eksters bleven helaas op afstand. Een Zwarte Roodstaart en Hop daarentegen werkte beter mee en lieten zich beter fotograferen.
Na wat rondgezworven te hebben in de stad was het dan echt weer tijd om richting het vliegveld te gaan en kwam er zo een einde aan deze korte, maar geweldige, onvergetelijke vakantie.
Zwarte Roodstaart
Kleine Zwartkop
Strandplevier
Kuifleeuwerik
Blauwe Ekster
Hop
Geelpootmeeuw, de meest algemene meeuw aan de Portugese kust
We hebben totaal ruim 725 km afgelegd in deze drie dagen. Totaal heb ik 160 soorten gezien, waarvan 19 nieuwe soorten. De volledige soortenlijst is hier te vinden.
Nieuwe soorten:
Grote Trap
Dunbekmeeuw
Spaanse Keizerarend
Zwartbuikzandhoen
Havikarend
Iberische Klapekster
Grijze Gors
Rode Patrijs
Rotsduif
Auduins meeuw
Dwergarend
Iberische Groene Specht
Blauwe Ekster
Alpenkraai
Thekla's Leeuwerik
Rotszwaluw
Kleine Zwartkop
Zwarte Spreeuw
Blauwe Rotslijster
Comments