Er is niets lekkerder dan in de winter op vakantie te gaan naar een warm en zonnig land. Maar ja, de grote vraag is dan: welk land? Afgelopen jaren heb ik verschillende landen binnen Europa bezocht. Ook al valt er daar nog heel veel te bewonderen en te ontdekken, een land in de tropen staat hoger op mijn verlanglijstje. Samen met Carlo komen we na wat wikken en wegen op een prachtig idee: Suriname! Er worden in dit land dit jaar rond zo’n 600 verschillende soorten vogels gezien. Als we het goed doen kunnen we in twee weken tijd misschien wel 350 soorten zien. Naast vogels is er nog zoveel anders moois wat het land te bieden heeft. Suriname is drie keer zo groot als Nederland, met ongeveer één miljoen inwoners. Dat betekent heel veel ongerepte natuur. O ja, ze praten ook nog eens Nederlands, dat is ook wel erg prettig. Na drie maanden veel voorbereidingen te treffen komt dan eindelijk die dag dat we vertrekken.
19 januari
De wekker! Wanneer je moet werken gaat ie altijd veel te vroeg, maar de dag dat je op vakantie gaat heb je hem vaak niet nodig. Vol geladen met koffers en tassen rijden we rond vier uur in de ochtend richting Schiphol. Aangekomen op de Airport checken we eerst onze ruimbage in. Bijna mag mijn koffer niet mee, want hij is drie kilo te zwaar. De mevrouw achter de balie is vergeten de koffer van mijn voorganger op de band te leggen, zo kan ik het ook! Alle douane en controles passeren we binnen een uur zonder verdere problemen. Het boarden gaat iets langzamer dan gepland. Met een goed half uur vertraging kiezen we iets voor negen uur het luchtruim. Lang stil zitten is eigenlijk helemaal niets voor mij, maar ik heb het er graag voor over. Na negen uur vliegen landen we in Suriname en zijn we vier uur terug in de tijd. Ineens is het twee uur ’s middags. Terwijl we landen zien we al diverse soorten roofvogels vliegen waaronder Lesser Yellow-headed Vulture, White-tailed Hawk en Yellow-headed Caracara. Ook diverse soorten zwaluwen heten ons een warm welkom. Met nadruk op warm, want het is met dertig graden verschil in temperatuur een flinke overgang. De douane lijkt ook rustig aan te doen met deze temperaturen. Het uitchecken en het ophalen van de auto kost ons namelijk zo’n twee uur. We rijden goed en wel weg van de Airport en weten van links niet waar we rechts moeten kijken. Daar staan we dan met ons goede gedrag. We dachten dat we wel redelijk voorbereid waren op de soorten. De praktijk vertelt ons echter wat anders. We rijden wat rond en geven de lijst gelijk een enorme boost. Een Red-breasted Blackbird hier, een Tropical Mockingbird daar.
De gehuurde auto voor de komende dagen. Daar moeten we een eind mee kunnen komen;)
Red-breasted Blackbird (foto: Carlo)
Red-breasted Blackbird (foto: Coen)
Soorten die we veel tegenkomen zitten er snel in, bij andere soorten kost het ons wat meer moeite de juiste naam eraan te plakken en schieten we maar wat foto's. Later kunnen we de juiste namen er wel bij plakken. We rijden wat rond en komen al gauw op een rustig weggetje waar we besluiten ons geluk te beproeven. En met succes! Al snel zien we een groepje van vier Cayenne Jays roepend over ons vliegen, maar helaas blijkt het fotograferen wat lastiger. Op één locatie stil blijven staan en gewoon om je heen kijken en genieten lijkt ons de beste tactiek. De één na de andere soort komt voorbij.
Tropical Kingbird (foto: Coen)
Palm Tanager (foto: Coen)
Burrowing Owl, een absolute ‘must’ om te zien op het vliegveld. Een makkelijk te vinden soort. Het enige wat je hoeft te doen is met de auto de omheining van het vliegveld langs de rijden en je hebt grote kans op succes. Andere soorten die we tegen komen tijdens dit rondje zijn Eastern Meadowlark, Giant Cowbird, Plain-breasted Ground Dove, Grassland Sparrow , vier Lesser Nighthawks, Red-bellied Macaw en Red-shouldered Macaw.
Burrowing Owl (foto: Carlo)
Burrowing Owl (foto: Coen)
De tijd vliegt als je het naar je zin hebt. Voor je het weet is het donker. We rijden richting het hotel om daar alvast in te checken en onze bagage te droppen. We hebben al een lange dag achter de rug, maar we besluiten toch nog een poging te doen voor diverse soorten uilen en White-tailed Nightjar. Wat we verkeerd doen weet ik niet, want na wat uurtjes gepost te hebben op de goede plekken zien of horen we de gewenste soorten niet. Wel levert het ons een drietal zingende Red-legged Tinamous en twee Great Potoos op. Dat brengt de teller op 48 soorten. We zijn dik tevreden!
Wat sfeerplaatjes
20 januari
De eerste nacht zit erop. Vier uur terug in de tijd zorgt alleen voor dat mijn biologische wekker in plaats van zeven uur nu om drie uur ’s nachts afgaat. De eerste nacht is altijd slecht zullen we maar zeggen. Nu we toch vroeg wakker zijn, besluiten we om eerder dan gepland onze bedden te verlaten en nog een poging te doen voor de soorten die de avond ervoor niet lukte. Na een poosje schijnen met de zaklamp en een zandpad af te lopen, vinden we een familie White-tailed Nighthawks. We krijgen een prachtige show. De vogels vliegen je letterlijk om de oren. Op de achtergrond horen we een Tropical Screech Owl. Het lukt ons niet om deze in de schijnwerpers te zetten, maar we zijn blij met de soort! Het wordt al lichter dus poging twee voor Black-banded Owl lijkt ons zinloos. De andere vogels worden inmiddels ook wakker. Voor ons het moment om weer de kluts volledig kwijt te raken. Het is nog net te donker om soorten goed te zien en wat geluiden betreft gaat het hem zeker niet worden. Maar genieten, dat was het wel! We blijven nog even in het gebied hangen en zien nog het een ander aan (nieuwe) soorten.
Eastern Meadowlark (foto: Coen)
Red-breasted Blackbird (foto: Coen)
Grey-breasted Martin (foto: Coen)
We zetten koers richting een ander plekje in de buurt van het vliegveld waar we hopen op Pearl Kite. Een prachtig getekend, bijna schattige roofvogel uit de familie van de wouwen. Als Google Maps aangeeft dat iets vijftien minuten rijden is, kan het zo maar dubbel zolang duren bij ons. Geeft niets, we genieten van de natuur en komen overal waar we stoppen mooie soorten tegen. De Pearl Kite is helaas niet aanwezig. Hopelijk krijgen we later een herkansing. Verder langs deze weg stoppen we bij een klein vijvertje. We zien in een goed half uurtje twee soorten Toekans, Ringed Kingfisher, weer wat Cayenne Jays en een paartje Little Chachalaca’s.
Lesser Yellow-headed Vulure (foto: Carlo)
Tropical Mockingbird (foto: Carlo)
Tropical Mockingbird (foto: Carlo)
Channel-billed Toucanet, wat een kleuren! (foto: Coen)
Burrowing Owl (foto: Coen)
Het gaat regenen, dus een mooi moment om aan ons ontbijt te gaan beginnen en onze spullen op te halen. We zitten mooi overdekt en zelfs onder het eten komen de nieuwe soorten gewoon op ons afvliegen. House Wren, Spectacled Thrush, White-liner Tanager en andere soorten ontgaan ons niet. Tegen tienen is het droog en gaan we weer op pad. Rondom het vliegveld hebben we nog twee locaties die we graag willen bezoeken. De eerste locatie is de noordkant van het vliegveld. Verschillende soorten Gieren en Caracara’s zitten prachtig op de vele paaltjes van het hekwerk. Een ander soort waarvoor we hier komen is de Collared Plover. Een gave soort uit de familie van de Plevieren. We zien er al snel eentje lopen, beter gezegd rennen, want binnen de vijftig meter mogen we niet komen.
Greater Yellow-headed Vulture (foto: Coen)
Turkey Vulture (foto: Coen)
We doen hier nog een poging voor Black Manakin, Ruby-topaz Hummingbird en Pale-bellied Mourner, maar blijkbaar vinden ze vijfendertig graden te warm om zich te laten zien. Of wij kijken niet goed, daar kan het ook aan liggen. We rijden voor de derde keer langs de Burrowing Owl en nog steeds verveelt hij niet! De tweede locatie die op de planning staat is weer vlak achter het hotel en alvast in de richting van Paramaribo. We zoeken hier onder andere Masked Yellowthroat en Point-tailed Palmcreeper. Alleen de eerste laat zich uitbundig horen.
White-headed Marsh Tyrant (foto: Carlo)
Snailkite (foto: Carlo)
White-headed Marsh Tyrant (foto: Coen)
Aan het einde van de middag worden we verwacht bij het Boutique Hotel Peperpot voor een kanotocht. We nemen in plaats van de hoofdweg de toeristische route. Dat levert ons mooie plaatjes van een White-headed Marsh Tyrant en Snail Kite op. Aangekomen bij Peperpot begint het non-stop te regenen. Nou daar zijn we lekker mee! We laten ons niet kennen en samen met onze gids Ashvin en twee anderen laten we rond een uurtje of vijf s‘ middags de kanoën te water. De camera’s laten we in het hotel achter om waterschade te voorkomen. Na een poosjes te hebben gekanood stappen we uit en gaan we te voet verder op zoek naar mooie kikkers, slangen en zoogdieren. Het is donker en het regent, in theorie de perfecte omstandigheden. En dat blijkt! We zien diverse soorten kikkers en slangen, apen, een stinkdier en een Opposum. Na een flinke ronde te hebben gelopen en helemaal door en door nat te zijn geworden lopen we hetzelfde pad terug naar de kano. We worden verrast door een prachtig volwassen exemplaar Boat-billed Heron. Wat een show geeft deze nachtreiger! Terwijl we terug peddelen wordt het droog en dromen we van een Sungrebe of Agami Heron. Het loopt uit op een slapende American Pygmy Kingfisher, een Great Potoo en wat kaaimannen. Al met al een prachtige, avontuurlijke avond!
21 januari
Een dagje richting de kust bij Coronie Dat is het plan voor vandaag. We hebben om zeven uur afgesproken met onze gids bij een tankstation in Lelydorp. Google Maps geeft aan dat het een route van twee en half uur gaat worden, maar we nemen de tijd en komen langs allerlei schitterende stops. Het is lekker rustig op de weg, dus wat vaker stoppen is geen enkel probleem. Iedere stop levert vaak meer op dan we denken. Verschillende soorten roofvogels laten zich langs de kant van de weg erg goed fotograferen. Je begrijpt dat we die kansen zeker niet kunnen laten gaan. Halverwege de route zien we ineens wat leuks over het prikkeldraad lopen: een familiegroepje Guianan Squirrel Monkeys, ook wel bekend als het Doodshoofdaapje. Wat een toffe beestjes zeg!
Guianian Squirrel Monkey (foto's: Coen)
We rijden langzaam het gebied Coronie binnen, wat gepaard gaat met nieuwe soorten. Rufous Crab Hawk is één van onze targets voor dit gebied. Het is dan heerlijk als het soort lekker meewerkt en gewoon op enkele meters op het dak van een schuurtje zit. De lucht goed in de gaten blijven houden kan belangrijk zijn. Het levert ons in iedergeval een American Flamingo en drie Magnificent Frigatebirds op. Verder zien we nog Laughing Falcon, Long-winged Harrier en American Ospreys. Een paartje Lineated Woodpeckers holt vakkundig een stroompaal uit. Het valt mij nog mee dat de paal nog overeind staat want de paal bestaat meer uit gaten dan uit hout.
Lineated Woodpecker (foto: Carlo)
Savanne Hawk (foto: Carlo)
Rufous Crab Hawk (foto: Coen)
Laughing Falcon (foto: Coen)
Blue-grey Tanager (foto: Coen)
Uiteindelijk komen we na ruim drie en half uur onderweg te zijn geweest aan bij de zeedijk van Coronie. We hopen hier op Scarlet Ibiss, maar een local vertelt ons dat er sinds kort weer op gejaagd wordt. Gelukkig vallen deze rode rakkers goed op en het is dan ook de eerste soort die we zien. Ze zijn in het echt nog mooier dan op de foto’s kan ik je vertellen! Naast de rode ibissen is deze plek een goede plek om onze lijst lekker te spekken. Veel stelten, sternen en reigersoorten ontgaan ons niet. We kruipen naar beneden om een laag standpunt in te nemen en met wat geduld komen veel soorten prachtig voor de camera langs. Andere toffe soorten die we hier zien zijn een overvliegende Roseate Spoonbill, de roze variant van onze Lepelaar en (op afstand) een grote groep reusachtige Black Skimmers. Een prachtige soort met een bizarre snavel.
Yellow-crowned Night Heron (foto: Carlo)
Tricolored Heron (foto: Carlo)
Little Blue Heron (foto: Carlo)
Scarlet Ibis (foto: Carlo)
Least Sandpiper (foto: Coen)
Least Sandpiper (foto: Coen)
Greater Yellowlegs (foto: Coen)
Scarlet Ibis (foto: Coen)
Scarlet Ibis (foto: Coen)
Tricolored Heron (foto: Coen)
Willet (foto: Coen)
Na een goed uurtje te hebben doorgebracht op de zeedijk zetten we weer koers richting Paramaribo. De terugweg willen we sneller afleggen dan de heenweg. We moeten nog wat geld pinnen en wat inkopen doen. Het levert ons wel een Ringed Kingfisher en Green Kingfisher op. Deze mega ijsvogels laten zich op enige afstand mooi zien.
Aangekomen in Paramaribo regelen we eerst onze inkopen. Wij hebben Suriname als (redelijk) veilig ervaren. Een paar tips waar je op moet letten als blankhuid mocht je dit land willen bezoeken:
· Loop niet in dure kleding
· Laat je waardevolle spullen in je appartement of hotelkamer
· Loop (in de avond) niet alleen over straat
· Neem genoeg contant geld mee, pinnen kan maar op weinig plekken. Je kunt ook met euro’s betalen.
Het contrast in de stad is wel erg groot, valt ons op. Het ene moment rijd je nog net niet door een sloppenwijk, het andere moment in een rustige, goed onderhouden en toeristische wijk.
Green Kingfisher (foto: Coen)
Roadside Hawk (foto: Coen)
Yellow Oriole (foto: Coen)
Black-collared Hawk (foto: Coen)
Na heel wat uurtjes in de auto te hebben gezeten komen we weer aan bij Hotel Peperpot. We hebben een probleempje: Carlo is de sleutels van de hotelkamer kwijt. Na flink zoeken vinden we de sleutel niet en besluiten we de reserve sleutel te vragen bij de receptie. Die krijgen we, maar we willen toch nog eenmaal alles overhoop halen om de sleutel te vinden. Hij blijkt onder de stoel van de auto te liggen. Afijn, dat is ook weer opgelost zou je denken. We brengen de spullen binnen en willen wat gaan eten in het restaurant. Maar de sleutel lijkt voor de tweede keer onvindbaar. Hij moest en zal op het bed gelegd zijn… Na een half uur lang gezocht te hebben op plekken waarvan je eigenlijk al weet dat ie daar niet kan liggen, vinden we hem toch en kunnen we aan tafel. We genieten van een heerlijke maaltijd waarna we nog een ronde rond het hotel lopen. Na de eerste honderd meter is het al kassa! Een Spectacled Owl vliegt voor ons over het pad en gaat wat verderop in een boom zitten. Helaas laat hij zich niet fatsoenlijk fotograferen, maar wat kan ik genieten van deze uil zeg! De rest van de ronde verloopt rustig, maar toch voldaan keren we terug en duiken ons nest in.
Black Vulture (foto: Carlo)
Tropical Kingbird (foto: Carlo)
Black Vulture (foto: Coen
Wing-barred Seedeater (foto: Coen)
Wattled Jacana (foto: Coen)
22 januari
Vandaag staat er een rustig dagje op de planning, we willen een ronde maken door het park dat naast het hotel ligt. Ook dit blijkt weer een goede keuze om veel nieuwe soorten te zien. Spechten soorten die je in dit park kan vinden zijn Cream-Collared Woodpecker, Blood-collared Woodpecker, Arrowhead Piculet en Spangled Piculet. We slagen er in om al deze soorten te vinden. De één wat makkelijker dan de ander. Natuurpark Peperpot is een prachtig park met veel verschillende biodiversiteit. We hebben het park tijdens de kanotocht al in het donker meegemaakt, maar overdag ziet het er weer heel anders uit. We zien verschillende soorten kolibries. Om die te fotograferen heb je geduld en snelheid nodig. Het lukt ons dan ook zelden eentje mooi voor de lens te krijgen. Meestal hoor je ze alleen en als je ze ziet vliegen ze als raketten voorbij.
Brown Capuchin Monkey, deze aap was wel in voor een potje kiekeboe (foto: Coen)
We zijn ongeveer op het verste punt als we overspoeld worden door een flinke hoosbui. Niet gek voor in het tropische regenwoud, maar je bent wel binnen enkele minuten zeiknat. Tip: ga niet onder bamboe staan want je wordt bekogeld met stukken bamboe dat afbreekt en dat is geen pretje! De bui duurt gelukkig niet lang. Omdat ik drijfnat ben en niks meer door m’n beslagen bril zie, zet ik deze over mijn pet heen. Af en toe controleer ik of hij nog zit waar hij moet zitten, maar schrik dan toch als ik hij daar ineens niet meer zit. We willen juist de vogeltoren op in het zonnetje wat op te drogen. We lopen het hele stuk weer heen en weer, maar vinden de bril niet. Het staat mij bij dat ik in een eerdere blog ook al iets had met brillen die kwijt raken. Juist als we de moed opgeven en ik me instel op een verdere vakantie zonder bril, wordt de bril op de kruising waar we sinds het zoeken al drie keer langs zijn gelopen gevonden. Het ergste nog is dat ik er twee meter naast sta. ‘Ik had mijn bril niet op’ gebruik ik als smoes.
Soorten waar we blij mee zijn tijdens deze ronde zijn: Green-tailed Jacamar, Black-Crested Antshrike, Green-backed Trogon en Cinnamon Atilla.
Silver-beaked Tanager (foto: Carlo)
Pale-breasted Thrush (foto: Carlo)
Rusty-margined Flycatcher (foto: Carlo)
Smooth-billed Ani (foto Coen)
Smooth-billed Ani (foto Coen)
Ruddy Ground Dove (foto: Coen)
Cinnamon Atilla (foto: Coen)
Net voordat we bij het hotel terugkomen, stoppen we op een plek waar één of meerdere Crimson-hooded Manakins zouden zitten. Na het afspelen van het geluid roept er al snel eentje terug en niet lang daarna laat hij zich mooi zien. Wat een fantastische soort! We komen de rest van de dag niet verder dan in de ‘tuin’ van het hotel, maar zelfs daar zien we leuke dingen. Het hotel is gelegen aan de rivier en dat betekent veel stelten en reigers. In de avond scoren we nog een zingende Cinerous Tinamou en een Pauraque, één uit de familie van de nachtzwaluwen. We gaan bijtijds slapen want morgen staat er een lange dag op ons te wachten. Ondertussen hebben we al zo’n 175 soorten vogels, heel veel mooie kikkers, wat soorten slangen, prachtige vlinders en veel mooie natuur gezien!
Crimson-hooded Manakin (foto Carlo)
Boa Constrictor (foto: Carlo)
Pied Water Tyrant (foto: Coen)
Blue-black Grassquit (foto Coen)
Collored Plover (foto: Coen)
Semipalted Sandpiper (foto: Coen)
23 januari
Zoals ik al schreef, een lange dag staat voor de deur. Net na zes uur gaan we van huis. We hebben om half negen afgesproken bij de Airport met Ashvin, onze gids. Het is ongeveer anderhalf uur rijden dus we hebben nog tijd over om te tanken, de auto te wassen en wat geld te pinnen denken we. Nou, die vlieger gaat niet op want we belanden midden in de ochtendspits. We tanken nog wel en kloppen de matjes uit. Blijkbaar stroomt half Suriname leeg om in de hoofdstad Paramaribo te gaan werken. We doen er twee uur en driekwartier over om op het vliegveld te komen. We leveren daar onze auto in en worden opgepikt door iemand die gewend is om met een busje de Brownsberg op te rijden. Dat is een hele onderneming, want door de vele regen is er een hoop van de weg weggespoeld en is het op sommige plaatsen erg modderig. Afijn, het eerste uur leggen we af op de verharde weg. Daarbij komen we langs de plek van de Pearl Kite, waar we eerder pech hadden. Deze keer hebben we meer succes en zit de vogel bovenin een boom naast de weg. Gaaf!
Yellow-headed Caracara (foto: Coen)
Bij het dorpje Brownsberg slaan we af richting de berg. De weg is momenteel in een erg slechte staat. Dat houdt in dat we het volgende uur offroad gaan. Ongeveer het enige waardoor je kan zien dat het een weg is, is omdat er niets groeit. Het eerste gedeelte is het spannendste gedeelte. De weg is daar wel recht, maar erg modderig. Gelukkig hebben we een goede chauffeur die ons er door heen helpt. Bijna dan… We raken in de slip en komen precies tussen twee banen terecht en staan met een schok stil. We proberen met stenen onder de banden eruit te krijgen, maar ook dat krijgt de bus niet los. Volgens de chauffeur zitten we niet vast, maar raakte we alleen in de slip en kwamen we daardoor overdwars in twee verschillende banen te staan. Het is wachten tot er een andere auto voorbij komt om ons uit de modder te trekken. Eerst volgt een brommertje, daarna een quad, die zelf ook even vast zit en als derde een Jeep. Gelukkig zijn deze Braziliaanse goudzoekers bereid ons te helpen. Na flink wat pogingen komen we weer los en vervolgen we de weg verder zonder problemen. Wel heb ik het idee dat we af en toe bijna kantelen, zo scheef gaan we. Wanneer je jezelf even niet vast houdt rol je door de bus.
Een kleine sfeerimpressie, wat een heel klein beetje een beeld schetst van de route naar de berg.
Aangekomen op de Brownsberg genieten we van het prachtige uitzicht op het Brokopondo meer en laden we de spullen uit. We zijn de enige toeristen op de berg, dus we hebben recht op het mooiste huisje. Omdat dit weer een heel ander gebied is rijgen de nieuwe soorten zich aan één. Een hele gave soort waar we erg blij mee zijn is de Swallow-tailed Kite. Brownsberg is een goede spot voor deze soort, want ze vliegen je om de oren. Na even bij gekomen te zijn van de rit maken we onze eerste ronde.
Ons appartementje op de Brownsberg
Een wandeling naar het uitkijkpunt op de top van de berg levert onder andere een Black Currasow, White-throated Manakin en Golden-headed Manakin. Deze laatste twee soorten gaan we nog veel horen de komende dagen. Om ze te zien hebben we geluk nodig. We horen er tientallen, maar zien er slechts enkele van elke soort. Op de top aangekomen zien we al snel een flinke, maar korte regenbui aankomen. Iets waar de berg bekend om staat. Gelukkig staan we onder een flinke overkapping, dus we wachten de bui rustig af. We spelen het geluid van een Amazonian Pygmy Owl af in de hoop dat vogels alarmeren en zich laten zien. Dat viel tegen. We hadden niet verwacht dat de uil zelf ook zou reageren. Het is namelijk nog maar halverwege de middag.
We laten de regenbui overwaaien en zetten weer koers richting het huisje. Tijdens het eten genieten we van het prachtig uitzicht vanaf het balkon. De avond ronde verloopt rustig. We horen wat Foothill Screech Owls, zien wat mooie kikkers en een prachtige slang. Benieuwd naar wat de volgende dag ons zal brengen vallen we in slaap.
Swallow-tailed Kite (foto: Carlo)
Swallow-tailed Kite (foto: Coen)
Marail Guan (foto Carlo)
24 januari
De eerste volle dag op de Brownsberg. De zonsopkomst zien vanaf het balkon valt door de bewolking in het honderd, maar niet getreurd we zijn hier nog tot en met vrijdag, dus er komt vast nog een kans. Na een goed ontbijt starten we de ochtendwandeling. Het bos is wakker en we worden overspoeld met nieuwe geluiden. Zie daar maar de goede soort aan vast te plakken. Het gaat ons gelukkig in de loop van de week steeds makkelijker af. Wat ons opvalt is dat het op sommige plekken erg stil is. We krijgen al snel door dat we moeten zoeken naar flocks met vogels. Die groepen vogels zitten vaak vol met diverse soorten Antshrikes, Antbirds en Antwrens. Niet de makkelijkste vogels om te zien. Ze zitten vaak laag in de dichte, donkere begroeiing. Na een flink stuk gelopen en flink wat nieuwe soorten gezien te hebben, beginnen onze magen te knorren. We besluiten om te keren. Op de terugweg zien we bij een plasje een kleine reigerachtige staan. Een beetje vreemd voor op de Brownsberg. Het blijkt een Sunbittern te zijn! Wauw, wat een soort! En zeker op deze plek. Hij doet zich te goed aan de kikkervisjes uit het poeltje. De vogel lijkt z’n plekje helemaal gevonden te hebben, want we zien hem vanaf nu dagelijks. Zeker geen straf!
Sunbittern (foto: Carlo)
Long-billed Hermit (foto: Carlo)
Terug op het plateau zien we meerdere Red-legged Honeycreepers, Green Honeycreepers en Grey-winged Trumpetters. Deze soorten hebben standaard plekken op de berg en kun je dagelijks zien. Dat maakt ze zeker niet minder mooi!
De middag brengt ons bij de Leoval, een kleine waterval. Heerlijk die verkoeling. Het is een aardige klim om er te komen, maar zeker de moeite. Qua soorten is het wat rustiger. De roepende Red-throated Caracara’s maken het zeker goed. Brownsberg is een zeer geschikte plek voor apen. In de dagen dat we er zijn zien we vijf verschillende soorten, die zich allemaal leuk laten zien. We zijn moe, dus lopen na het eten nog een kleine ronde. De uilen willen ook deze avond niet meewerken.
Grey-Winged Trumpeter (foto: Carlo)
Guianan Red Howler Monkey, je wordt niet vrolijk als er een groep van deze brulapen een nacht naast je slaapkamerraam zit, maar om te zien zijn ze erg leuk! (foto: Coen)
Brown Capuchin Monkey (foto: Coen)
Red-legged Honeycreeper (foto: Coen)
25 januari
Vol goede moed beginnen we weer een nieuwe dag. Deze keer wel met een prachtige zonsopkomst vanaf het balkon. Het blijft heerlijk wakker worden met zoveel verschillende soorten vogels en geluiden om je heen. En dan ook nog eens zo’n prachtig uitzicht erbij!
Zonsopkomst (timelapse: Carlo)
Maximaal genieten vanaf het balkon!
We beginnen de dag met wat soorten die we al eerder hebben gezien, maar al snel stromen ook de nieuwe soorten binnen. Een soort die we graag willen zien is de White-plumed Antbird. We horen de vogel wel zingen in een grote groep andere vogels. Helaas krijgen we hem niet in beeld. Na enkele uurtjes komen we bij een boom die deze week een speciaal plekje krijgt bij ons. Het is een gaan en komen van verschillende soorten vogels bij deze boom. Blijkbaar heeft de boom lekkere vruchten. We zien in en rondom deze boom in korte tijd zo’n tien nieuwe soorten waaronder, Sharpbill (!), Red-capped Cardinal en Ringed Woodpecker. We moeten even uitwijken voor een passerende auto, dus stappen de berm in. Ik ben blij dat ik de regel van onze gids heb onthouden: kijk altijd waar je je voeten neer zet in verband met slangen. Ik zou bijna op een giftige adder zijn gestapt, maar gelukkig ziet Ashvin hem op tijd.
White-faced Saki (foto: Coen)
White-faced Saki (foto: Coen)
Common Red Brocket, door de vele jacht niet zo 'common' meer helaas. (foto: Coen)
Common Red-rumped Agouti, een hele algemene. (foto: Coen)
s’ Middags lopen we nog een keer naar dezelfde boom. Het is beduidend rustiger. Gelukkig zien we nog wel drie overvliegende King Vultures. Terwijl we daarnaar kijken worden we flink bekogeld. Het gevecht is aan. Een grote groep Black Spider Monkeys laat weten dat ze niet blij te zijn met onze komst. Deze apen kunnen het slecht handelen als er mensen in hun range komen en pakken alles wat ze kunnen vinden om je te bekogelen. Belangrijk om niet onder dezelfde boom te gaan staan als de apen, want ze gooien soms halve boomstammen naar beneden. We genieten wel van die uitslovers moet ik zeggen. We blijven rustig en we winnen het vertrouwen van ze. Fijn, want ik wil geen ruzie met ze, maar ze alleen maar fotograferen.
De avondronde levert eindelijk de gewilde Crested Owl op. Ook de Blackisch Nightjar kunnen we afvinken.
White-faced Saki (foto: Carlo)
Black Spider Monkey, dit jong kijkt vol verbazing toe hoe de rest van de groep ons probeert te bekogelen. (foto: Coen)
26 januari
Dag drie alweer op de Brownsberg. De tijd gaat hard als je het naar je zin hebt. We beginnen de ochtend weer lekker op het balkon. Tot nu toe heeft dat elke dag leuke dingen opgeleverd. Zo zit er vanmorgen in de schemering een Spectacled Owl te zingen. Niet veel later zien we vanaf het balkon onder andere Coraya Wren, Little Hermit en White-flanked Antwren als nieuwe soort. Het pad waar de Sunbittern zijn stekje heeft gevonden blijkt toch wel het beste paadje te zijn wat vogels betreft. Niet gek dat we er weer voor kiezen dat pad te nemen. We horen roepende Barred Forest Falcons en na wat speurwerk zien we er twee. Soorten die we langs dit pad veel tegenkomen en nooit vervelen zijn Ferruginous-backed Antbird, White-throated Manakin en Golden-headed Manakin.
Ferruginous-backed Antbird (foto: Carlo)
Ferruginous-backed Antbird (foto: Coen)
Guianan Toucanet (foto: Coen)
Het geluid van de Screaming Piha staat inmiddels op onze netvliezen gebrand. Je hoort ze overal. Mazzel hebben we met een zichtwaarneming van een Variegated Tinamou. Deze ‘grondkippen’ hoor je vaak alleen. Zien is een stuk lastiger. We komen weer zo’n zelfde boom tegen als waar we de vorige dag veel soorten hebben gezien. Ook in deze boom zitten blijkbaar veel vruchten want op en rond deze boom zien we weer erg veel. Red-billed Pied Tanager, een van onze targets is ook van de partij. Terug bij het huisje krijgen we een leuke show van een grote groep White-Faced Saki's. Apen blijven interessant en grappig! We zijn erg moe, dus hebben weinig puf om nog een avondronde te doen. We denken alle nachtsoorten hier wel zo’n beetje te hebben. Ashvin, onze gids is gespecialiseerd op het gebied van slangen en kikkers. Juist in de avond zijn die erg actief. Eerdere avonden hebben we mooie soorten gezien. Hij besluit zelf nog een ronde te doen en laat ons later een foto zien van een Mottled Owl. We hadden toch mee moeten gaan…
Grey-Winged Trumpeter (foto: Coen)
Grey-Winged Trumpeter (foto: Coen)
White-faced Saki (foto: Coen)
27 januari
We laten ons niet uit het veld slaan door deze misser en doen deze laatste ochtend op de Brownsberg nog een poging voor de uil. Het is eigenlijk al te licht en helaas lukt het niet om de uil te vinden. Om elf uur worden we opgepikt door iemand die ons weer van de berg beneden brengt. De koffers staan klaar, dus we kunnen nog mooi een ronde doen tot we vertrekken. Het levert toch nog een paar nieuwe soorten op als White-breasted Wood Wren, Black-faced Thrush en Cinerous Antshrike. We horen het busje aankomen, dus het is tijd om te gaan. Waar we deze dagen op de Brownsberg mee begonnen, eindigen we ook mee. Een prachtige show van zeker vijf Swallow-tailed Kites. Gek genoeg hebben wij daar geen enkel probleem mee.
Swallow-tailed Kite (foto: Coen)
Swallow-tailed Kite (foto: Coen)
Swallow-tailed Kite (foto: Coen)
Omdat het al die tijd niet heeft geregend is de weg nu een stuk begaanbaarder dan op de heenweg. Het zal nooit de beste weg worden, maar we komen veilig beneden. Onderweg passeren we driemaal een tegenligger. De eerste keer een busje, de tweede keer een jong Nederlands gezin die denken dat het slim is om zelf met een huurauto deze berg op te gaan. Als laatste komen we de directeur van de organisatie waaronder de Brownsberg valt tegen. Een apart mannetje, die het blijkbaar niet boeit dat de weg er zo bij ligt. Als er over de illegale goudmijnen in het gebied wordt begonnen is hij helemaal op z’n teentjes getrapt. Hij groet ons en rijdt weg.
We zijn weer terug bij de Zanderij, daar waar we begonnen. Morgen worden we opgehaald door onze nieuwe gids Ralf. De rest van de vakantie verblijven we op en rond de Fredberg en helpt hij ons bij het vinden van soorten. We hebben nog even de tijd om een ronde te lopen op de Zanderij voordat het donker wordt. Het levert ons een paartje Green-tailed Jacamar op. We eten nog wat en maken ons klaar voor het tweede gedeelte van de vakantie.
Green-tailed Jacamar (foto: Coen)
28 januari
Het gaat beginnen. Om half acht komt Ralf, onze gids voor de laatste week, ons ophalen. Nouja, door een kleine vergissing wordt dat tien uur. Kan gebeuren, we zijn blij dat hij er is. Omdat Ralf al jarenlange ervaring en enorm veel kennis heeft over vogels in zijn land, proberen we eerst nog wat soorten te zien die we zelf eerder niet vonden. Nu we op de juiste plekken zoeken gaat het allemaal een stuk makkelijker. In no-time voegen we Pale-bellied Mourner, Black Manakin en Saffron-crested Manakin toe aan de lijst. De Burrowing Owl zit nog trouw op het hek, ditmaal vergezeld door een tweede vogel en een Pearl Kite.
Pearl Kite (foto: Carlo)
Lesser Nighthawk (foto: Carlo)
Even langs de Chinees levert een lekker bakje bami met kip op. En nu snel richting de Fredberg. We stoppen nog drie keer. De eerste keer is net voor de controle post voor een Amazon Kingfisher. Vervolgens worden we staande gehouden bij de controle post. Ze vragen niet om ons paspoort, maar het enige wat ze vragen is: doen jullie dat in Nederland ook? Wij kijken elkaar vragend aan. Wat bedoelt de beste man nou? Wat blijkt? Hij denkt dat we aan het wildplassen zijn. We leggen hem uit dat we naar een ijsvogel keken en laten onze spullen zien. Hij wil even door de verrekijker van Carlo kijken en na wat instructies vindt hij het een geweldig apparaat en is benieuwd wat zo’n apparaat precies kost. Het antwoord ‘te veel’ zint hem eigenlijk niet, maar we mogen toch doorrijden. Fijn! De tweede stop is voor de Point-tailed Palmcreeper, die fijn meewerkt. De laatste voor twee stuks Black Caracara’s.
Basiskamp van de Fredberg
We rijden de hoofdweg af richting het basiskamp van Fredberg, waar we de komende nachten zullen verblijven. Na een uurtje offroad te hebben gereden bereiken we het basiskamp. Een prachtige open plek middenin de jungle, gelegen aan de Kleine Saramacca rivier. We genieten van deze prachtige locatie en brengen onze spullen naar het huisje wat ons gewezen wordt. Niet lang daarna rijden we naar de eerste locatie. Een brug over de rivier. Het lijkt wel of de teller op nul staat, zo snel druppelen de nieuwe soorten binnen. Om maar wat te noemen: Crimson Topaz, Yellow-tufted Woodpecker, Red-fan Parrot en Painted Parakeet. We vermaken ons tot de schemer en sluiten af met een Short-tailed Nightjar. We keren terug naar het kamp waar ons een heerlijke maaltijd wordt voorgeschoteld. Een mooie start!
29 januari
We verkennen vandaag de omgeving rondom het basiskamp. En daar valt genoeg te zien hoor! We starten met een roepende Zigzag Heron. Helaas laat hij zich niet zien, maar dat mag hij een andere dag deze week goed maken. Andere bijvangsten zijn White-browed Antbird en Cocoa Thrush. De laatste soort heeft een erg leuke, vrolijke zang trouwens! Wanneer je deze hoort in de ochtend schemering kan je dag eigenlijk al niet meer stuk gaan.
We lopen richting de plek waar één van de meest gewilde doelsoorten is van deze reis: De Guianan Cock-of-the-Rock. Bij deze lek (baltsplaats) verzamelt een groep mannetjes zich. Ze vechten samen uit wie de meest dominante van hen is. Er zijn bij deze soort meer mannetjes dan vrouwtjes. Wanneer de vrouwtjes langskomen heeft de meest dominante man recht om met de vrouwtjes te paren. De andere mannen beschermen hem en hebben tegelijkertijd het nakijken.
Guianan Cock-of-the-rock (foto: Coen)
Brown Jacamar (foto: Coen)
Ringed Kingfisher (foto: Carlo)
Tijdens deze ronde vliegen er verschillende ara’s over. Het lastige is echter er een soortnaam aan te plakken. Er zijn namelijk twee soorten die van onderen en qua geluid veel op elkaar lijken. Het lukt ons in ieder geval de Red-and-green Macaw te determineren. De Scarlet Macaw zien we pas twee dagen later vanaf het uitkijkpunt bovenop de Fredberg. Vanaf daar heb je een mooi overzicht over de jungle en kijk je mooi boven op de vogels. We sluiten de dag af met een White-winged Potoo en een Black-banded Owl.
30 januari
De aankomende nacht slapen we in hangmatten op de Fredberg. We gaan pas na de lunch de klim naar boven maken, dus we kunnen ons nog wel even vermaken in het gebied rond het kamp. We starten weer met de Zigzag Heron. Ook deze ochtend lijkt hij alleen van zich te willen laten horen. Eén vogel landt zelfs in de boom boven ons, maar verschuilt zich achter de dichte bladeren. We willen al weer weg lopen als de vogel nogmaals begint te roepen. Ze maken het goed door naast elkaar te gaan zitten en zich mooi te laten zien. Tof! De rest van de ochtend vermaken we ons in het gebied rondom het basiskamp wat de nodige leuke soorten oplevert.
Na de lunch beginnen we met een gezellige groep van negen Nederlanders, twee gidsen en een kok aan de tocht naar boven. De wandeling is ongeveer tweeënhalf uur, maar wij nemen de vogelroute en komen pas tegen schemertijd aan. We komen nogmaals langs de rotshanen. Die zullen nooit vervelen! Het is een stevige wandeling naar de top. De berg is niet erg hoog, maar de paadjes zijn smal en steil. We zien twee Pied Puffbirds en een Collared Pufbird. Uitgeput komen we aan. Met het laatste beetje licht genieten we van het uitzicht over de eindeloze jungle. Het eten is inmiddels klaar. Saote soep staat er op het menu. Dat gaat er wel in na een stevige wandeling. Terwijl de oudere garde voor negen uur al start met de zaagwedstrijd, relaxen wij nog wat bij het uitkijkpunt, scoren nog een Common Potoo, om daarna ook onze hangmatten te testen.
Collared Puffbird (foto: Carlo)
Collared Puffbird (foto: Coen)
Video gemaakt met telefoon door de telescoop, dus niet van de beste kwaliteit, maar wel een erg toffe soort!
Hangmattenkamp
31 januari
De één heeft lekker geslapen in de hangmat, de ander nauwelijks. Gelukkig geldt voor mij het eerste. Nadeel is dat het wel koud en vochtig is ’s nachts. We hopen op de zonsopkomst, maar het blijkt flink mistig te zijn. Gelukkig trekt het snel weg en hebben we een prachtig uitzicht over het gebied rondom de berg. Red-and-green Macaws en Scarlet Macaws zijn nu en makkie. Van bovenaf knallen de verschillen er goed uit. Dankzij een goede imitatie van Ralf krijgen we een mooie show van deze machtige beesten. Ook zien we een mooie Chivi-vireo. Na er eerder al eentje gehoord te hebben laat deze zich mooi bewonderen. Ik heb de Amerikaanse split van deze soort (red-eyed vireo) eerder al op Texel gezien. De droom van de Harpy Eagle of de White Bellbird komt helaas niet uit.
Red-and-green Macaw (foto: Carlo)
Red-and-green Macaw (foto: Coen)
Red-and-green Macaw (foto: Coen)
Uitzicht vanaf de Fredberg
Tijd om naar beneden te gaan dus. Carlo moet en zal nog een keer langs de Rotshaan gaan, want meneer is nog niet tevreden over zijn plaatjes. Zo gezegd zo gedaan. Voor de verandering begint het weer eens te regenen. We willen de sluiproute nemen, maar die blijkt dichtgegroeid te zijn. Gelukkig heeft Ralf een kapmes mee en banen we ons eigen pad. We vinden het hoofdpad weer en al druipend komen we aan bij de hut. Driemaal is scheepsrecht, want we krijgen een kwartier lang een mooi show van één van de mannetjes. Fascinerende vogels! Voldaan kunnen we terugkeren naar het kamp. Aan het einde van de middag doen we nog een poging voor wat nachtsoorten, maar dankzij de regen loopt dat in het honderd.
Guianan Cock-of-the-rock (foto: Carlo)
Tufted Coquette (foto Carlo)
Rufous-throated Sapphire (foto Carlo)
Fork-tailed Woodnymph (foto Carlo)
Blackish Nightjar
Na het eten is het gelukkig droog. We hebben de afgelopen dagen kennis gemaakt met leuke andere groepen Nederlandse toeristen. Een gedeelte van die groep is in voor een avondronde, dus ik ga gezellig mee. Carlo heeft wat minder zin en blijft met de anderen achter. Wanneer je hoofdlampen op hebt kaatsten de ogen van sommige dieren terug. Het gevolg is dat je al vanaf tientallen meters afstand oogjes ziet, terwijl je geen idee hebt waar je naar kijkt. De gids vertelt ons dat ogen die groen reflecteren vaak spinnen zijn en rode ogen vogels of zoogdieren. We zien rode ogen op het pad, maar helaas schiet het dier de bosjes in en weten we niet wat het is geweest. Niet veel verder op roept één van de jongens met wie ik op pad iets roods te zien. We draaien ons om en zijn benieuwd wat hij ziet. Het blijken rode blikken Parbo bier te zijn. Ik vind ‘m leuk!
1 februari
De teller staat inmiddels rond de 375 soorten. De voorgaande dag hebben we door de vele regen geen hele grote klap kunnen maken. Dan hangt het dus van vandaag en morgenochtend af of we de 400 soorten zullen gaan halen. We nemen met onze gids de complete lijst nog eens door. Welke soorten willen we nog graag zien? En welke soorten hebben we nog niet en kunnen we dus nog relatief makkelijk gaan zien?
Na een regenachtige nacht beginnen we gewoon weer lekker vroeg vlakbij het huisje. We zoeken voor de derde keer deze week naar de Band-tailed Antshrike. Doordat we iets verder lopen dan waar we eerder stopten, lukt het deze keer wel er twee te zien. Driemaal is scheepsrecht zeg ik dan maar. We komen niet veel verder, want rondom dit punt is zoveel te zien. In een paar uur tijd zien we zo’n tien nieuwe soorten. Al snel volgen namelijk White-crowned Manakin en Pink-throated Becard. We lopen iets terug naar de hoofdweg en horen daar een Amazonian Motmot zingen. Na flink speuren krijgen we hem ook in beeld. Leuke vogel!
Ralf, onze gids heeft een trucje. Wanneer je het geluid van de Amazonian Pygmy Owl afspeelt, worden een hele boel kleine vogels alert. Wat er gebeurt is dat veel soorten gaan roepen en in de boom gaan zitten waar het boxje met het geluid hangt. Dat levert weer wat nieuwe dingen op. En o ja, vaste prik is dat de uil zelf ook reageert. We krijgen hem zelfs mooi in beeld door de telescoop! Veel mazzel hebben we met een groepje van drie Dusky-billet Parrotlets en een overvliegende grote groep Lilac-tailed Parrotlets. Soms zit het mee soms zit het tegen. Een soort als Crimson Fruitcrow wil maar niet lukken en hebben we helaas niet gezien. Daar tegenover staat dat de 400 soorten nu in rap tempo dichterbij komt. De precieze score weten we niet, maar het kan zomaar zijn dat we er nog minder dan vijftien moeten om dit te halen. Aan een heerlijk ochtend met heerlijk weer komt een eind door een regenbui. Etenstijd betekent dat. Na de lunch besluiten we ondanks de regen er toch maar met de auto op uit te gaan. Gelukkig stopt de regen al snel en wordt het weer heerlijk weer. We rijden weer dezelfde trail af als eerder, maar het leuke is dat je steeds nieuwe dingen tegen komt ook al heb je het pad al drie keer gehad. Een leuke flock levert soorten als Fulvous-crested-, Flame-crested- en Paradise Tanager op. We komen weer aan bij de bekende brug. Geen nieuwe soorten voor mij daar. We bereiken hier een gevoelig snaar van de vakantie. Terwijl ik onder de brug op het punt sta een Crimson Topaz te fotograferen, hoor ik geschreeuw. Ik kan er geen bal van verstaan, maar er wordt vast wat gezien. Ik ren naar boven maar ben helaas net te laat om hem in te zien vallen. Carlo stond op de brug en is wel op tijd. Wat blijkt? Vlak voor Ralf steeg een Capped Heron op uit het moeras. Gelukkig heeft Carlo de vogel wel gezien en gefotografeerd, maar voordat ik er aankom is de vogel al weer verdwenen in de hoge vegetatie. We posten nog een poosje, maar ik heb pech gehad. Ik laat me niet uit het veld slaan. De avond gaat vallen, dus we gaan ons best doen de laatste paar nachtsoorten te zien.
Rufous-throated Sapphire (foto: Coen)
Tufted Coquette (foto: Coen)
Fork-tailed Woodnymph (foto: Coen)
In de hoop dat het vanavond droger is dan de voorgaande avond rijden we weer naar de plek van de Long-winged Potoo en de Tawny-bellied Screech Owl. De uil hebben we al snel te pakken, maar om die te zien blijkt een uitdaging te zijn. Totaal drie zingende vogels en nog kost het een half uur er eentje van te zien. Als kers op de taart vliegt de Long-winged Potoo ook nog voorbij. Erg fijn!
2 februari
De dag dat we terugvliegen is alweer daar. De tijd is weer voorbijgevlogen in de achterliggende dertien dagen. Wat hebben we veel gezien, niet alleen vogels, maar ook van de natuur, cultuur en helaas ook de armoede. Het is belangrijk om daar ook bij stil te staan. Niet iedereen heeft het zo makkelijk als dat wij het hebben. Veel Surinaamse gezinnen moeten alle zeilen strak zetten om zelf en met hun gezin rond te kunnen komen. Ook op het gebied van infrastructuur, huizen en bereik is het een wereld van verschil met ons kikkerlandje.
We rijden na een lekker ontbijtje rond half acht weg en laten het basiskamp achter ons. Door de vele regenval is de weg er niet beter op geworden. Na ongeveer ander half uur bereiken we de hoofdweg. Het vliegtuig vertrekt om vijf uur in de middag, dus we hebben nog even. De eerste stop is voor de Bat Falcon. Een klein valkje die wel wat weg heeft van de onze boomvalk. In de eerste instantie lijkt de vogel niet thuis en vermaken we ons met zeker vijf Russet-Crowned Crakes. De valk besluit eenmaal een vlugge ronde over te vliegen om vervolgens weer uit ons beeld te verdwijnen. Nou, als het zo moet gaan wij ook maar weer door. Er staat namelijk nog een andere tussenstop gepland. Ongeveer twintig minuutjes buiten de route zitten nog twee rallen die we graag willen zien. Voordat we daar aankomen maken we een stop bij een spot voor Bronzy Jacamar. Deze soort werkt goed mee en zorgt er onder andere voor dat we de 400 soorten zijn gepasseerd. Wauw! Dat hadden we alleen maar durven dromen.
We hebben nog even voor we naar het vliegveld moeten, dus ook de laatste uurtjes worden benut. De twee soorten rallen (Ash-throated Crake en Grey-breasted Crake) laten zich uitbundig horen. De laatste twee nieuwe soorten die we zien zijn Cinereous Becard en Pale-breasted Spinetail. Dat brengt de eindstand op 405 soorten. Mogelijk komt daar nog eentje bij. We zagen namelijk één soort waar we met drie man niet uit kwamen. Gelukkig zijn er de foto’s nog, dus wie weet hebben we een nieuwe soort voor Suriname te pakken;)
Pale-breasted Spinetail (foto: Coen)
Bronzy Jacamar (foto: Coen)
De douane en het inchecken verloopt veel soepeler dan verwacht. We kiezen om half zes in de middag het luchtruim. Slapen in het vliegtuig is niet ons ding, dus dan maar een nachtje overslaan. Met vier uur tijdverschil landen we iets na zes uur in de morgen op Schiphol en keren we huiswaarts.
Wat een schitterende vakantie ligt er achter ons. Zoveel mooie herinneringen, zoveel mooi natuur en cultuur rijker. Je geniet drie keer van de vakantie. Voordat je gaat kijk je uit naar de nieuwe dingen die je hoopt te gaan zien. Tijdens de vakantie geniet je van alles dat je ziet en van de vakantie zelf. En dan is er nog het nagenieten. Thuis de foto’s bewerken, de blog compleet maken en terugkijken op een schitterende vakantie. Dubbel en dwars geslaagd wat mij betreft! Het eerste land wat ik bezocht buiten Europa is een echte aanrader! We hebben het grootste gedeelte van de soorten die we zijn tegengekomen ook gezien. Horen is scoren, maar zien is een tien.
Ashvin nogmaals dank voor alles wat je voor ons hebt gedaan. We hebben veel gezien en een hoop van je geleerd. En niet te vergeten: het was reuze gezellig! Als we nog eens gaan weten we bij wie moeten zijn, ook wat koken betreft;)
Ook Ralf ontzettend bedankt voor het vinden en determineren van de vele soorten op en rondom de Fredberg. We hebben veel nieuwe dingen gezien dankzij jou. Respect voor je geduld, ook als wij de soorten maar niet in beeld kregen. We hebben een paar prachtige dagen gehad! Ik hoop dat je het geen zeurtour vond en er ook van hebt genoten;) Mocht je naar Nederland komen helpen we je graag met de verschillen tussen de steltlopers te laten zien.
Carlo, ook jij bedankt voor de super gezellige en toffe vakantie! Iets om positief op terug te blijven kijken. We hebben mooie en grappige herinneringen aan deze vakantie overgehouden die we niet snel meer zullen vergeten.
Nice pics, en goed verhaal. Een opmerking, de foto van de "Grassland Sparrow" is eigenlijk een Bobolink.